Park Miejski w Kaliszu – jedna z najstarszych przestrzeni zielonych
Nie od dzisiaj wiadomo, że przebywanie na świeżym powietrzu ma zbawienny wpływ na organizm człowieka. Należy korzystać ze świeżego powietrza nie tylko wiosną i latem, ale również w okresie jesienno-zimowym. Wystarczy się tylko ciepło ubrać i można korzystać ze spaceru po parku. Tych w Polsce jest trochę. Jeden z najważniejszych parków znaleźć można w Kaliszu. Przyciąga on uwagę ze względu na wiek. Park został założony w roku 1798 i od tej pory jego przestrzeń się powiększa. Co należy wiedzieć na temat tego parku?
Historia kaliskiego parku miejskiego
Właściwie to należałoby powiedzieć, że powstanie tego parku można podzielić na kilka etap.
Wszystko zaczęło się w 1798 roku na terenie dawnych ogrodów pojezuickich. Za stworzenie podwalin dla dzisiejszego parku odpowiedzialne są tak naprawdę władze pruskie, które uznały, że teren po dawnych ogrodach, który sięgał aż Kanału Babina i rzeki Prosny należy w odpowiedni sposób zagospodarować. Całość dzisiaj nazywana jest Starym Parkiem. Potem nadszedł 1826 rok i zagospodarowanie terenów, które znajdowały się przed siedzibą Komisji Wojewódzkiej. Znajdował się on tuż przy Starym Parku. Potem przyszedł czas na Wielki Park (1842-1844), którego granica sięgała aż do Kanału Bernardyńskiego. Wszystkie tereny zostały dołączane do parku.
Ciekawostką jest to, że jeszcze trochę i w dzisiejszych czasach terenu tego można by nie podziwiać. Wszystko przez największą powódź z 1880 roku, która tak naprawdę wszystko zniszczyła. Władze miasta postanowiły cały teren zrewitalizować. W ten sposób na terenie dawnego Parku i przyłączonych terenów powstał Nowy Park w 1990 roku.
Hydropatia i Nowy Park
Rewitalizacja i postęp prac sprawił, że na tych terenach zielonych powstała Hydropatia. Był to zakład wodolecznictwa. Nowy Park obejmował teren drugiego brzegu Prosny. Dzisiaj w tym miejscu można znaleźć Cmentarz Żołnierzy Radzieckich. Te prace na przełomie wieku nie były ostatnimi. Właściwie to można powiedzieć, że wciąż się tu coś działo. Tym bardziej że w pobliżu powstawał teatr miejski.
Warto również wspomnieć o tym, że do Nowego Parku dołączono:
- Park im. Ignacego Jana Paderewskiego – 1912 rok;
- Park Sportowy – 1926 rok;
- wschodnia część Plant – 1942 rok.
Aktualnie Park Miejski w Kaliszu ma aż 24,28 ha. Żałować można jedynie, że do dnia dzisiejszego nie przetrwały Sztuczne Ruiny, Oranżeria i Dom Szwajcarski, które stanowiłyby piękną historyczną pamiątkę. Pomimo tego i tak warto odwiedzić park, ponieważ można tu spędzić fajnie czas, podziwiając piękne nasadzenia, które również mogą pochwalić się wieloletnią historią.
Wyjątkowe miejsce w centrum Kalisza
Mieszkańcy tego miasta tym bardziej doceniają obecność parku, ponieważ można zrelaksować się tu i zapomnieć na chwilę o problemach.
Ktoś może powiedzieć, że nie idzie tutaj zaznać spokoju. Jest on bowiem ulokowany prawie w ścisłym centrum. Wbrew pozorom tak nie jest. Przekraczając wejście, można poczuć się jak w zupełnie innym świecie, gdzie nie dochodzi hałas centrum miasta. Spokój i relaks – to najważniejsze cechy charakterystyczne tego miasta.
Wchodząc na teren tego parku, będzie można podziwiać aż 19 pomników przyrody. Należy mieć się jednak na baczności, ponieważ łącznie ochroną objętych jest aż 64 drzewa. Wszystkie są w odpowiedni sposób oznakowane. Relaks na łonie natury jest przyjemny, ale należy do wszystkiego podchodzić z szacunkiem. Ciekawostką są rzeki, które przepływają ten ogromny teren. Spacerowicze mogą podziwiać nie tylko Prosnę, ale także Babinkę, Bernardynkę i Kanał Rypinkowski. Bez trudu będzie można przedostać się na drugi brzeg każdej rzeki, ponieważ co jakiś czas można spotkać tutaj mostki, które stanowią m.in. zakochanym do wykonywania pięknych zdjęć.
Co oprócz drzew?
W dawnych czasach na terenie parku można było podziwiać wiele charakterystycznych rzeźb. Wśród nich był:
- Amor” (1885 rok ustawienia),
- „Flora” (kwiaciarka) (1886 rok ustawienia),
- „Strzelec Alpejski” (1887 rok ustawienia),
- „Psyche” (1889 rok ustawienia),
- „Sandalarka” (1890 rok ustawienia),
- „Satyr z Faunem” (1891 rok ustawienia),
- „Kalisia” (1891 rok ustawienia),
- „Gryf” i „Wiktoria”(1900 rok ustawienia).
Do dnia dzisiejszego ostała się jedynie kwiaciarka. Część rzeźb została bowiem zniszczona w trakcie zburzenia Kalisza, którego dokonali Niemcy.
Oprócz tej jednej rzeźby, należy również zwrócić uwagę na dawny budynek Hydropatii, który ostał się w całkiem dobrym stanie. Idąc blisko Mostu Teatralnego, należy również zwrócić uwagę na budynek dawnej cukierni Foerstera. Tutaj w dawnych czasach spotykała się kaliska śmietanka każdego dnia. Ciekawym obiektem jest również Staw Kogutek. Co ciekawe, stał się on bohaterem powieści Marii Dąbrowskiej „Noce i dnie”. Uważnym spacerowiczom na pewno nie umknie dąb Asnyka oraz zegar słoneczny. Trochę takich charakterystycznych punktów można znaleźć na terenie parku. Nie jest powiedziane, że wszystkie trzeba odnaleźć za jednym razem. Można jednak skorzystać z okazji, aby wybrać się tu przynajmniej kilka razy, spacerując powolnym krokiem przez tutejsze alejki.
Gdzie można znaleźć wejście do parku?
W związku z tym, że ma się do czynienia z parkiem o dużym obszarze, jest tu kilka wejść. Część z nich można znaleźć od stron zachodniej i południowej. Może i nie są one tak strojne, jak pozostałe i niewidoczne niekiedy dla osób spoza miasta,ale tutaj najbardziej można odczuć ten spokój i ciszę.
Jedno z najważniejszych wejść znajduje się w ciągu ulicy Łaziennej wybiegającej wprost z Głównego Rynku. Kiedyś można tu było znaleźć bramę miejską, która podkreślała wagę tego miejsca. Dzisiaj jedynie można podziwiać pozostały baszty „Dorotki”. Jest też kolejne wejście, które z tych wszystkich jest najbardziej zaakcentowane. Od strony Alei Walecznych została poprowadzona specjalna kładka, która wiedzie prosto w spokojną oazę parku miejskiego. Łatwo zauważyć to miejsce, ponieważ to właśnie tu można podziwiać fasadę Starostwa Powiatowego.
Kto jeszcze nie miał okazji, powinien odwiedzić ten najstarszy park miejski, który kusi zielenią, ciszą i spokojem.
Opublikuj komentarz